Śmierć głodowa w ZOO?

Choć jest pierwsza w nocy, nie mogłam powstrzymać się przed napisaniem o tym, co przed chwilą usłyszałam w radio.

W wiadomościach w Trójce podano informację, że zoo w Neapolu ogłosiło jakiś czas temu upadłość i nie ma nikogo, kto chciałby przejąć ten ośrodek. W związku z tym nie ma pieniędzy na karmę dla zwierząt, pracownicy schroniska przeliczyli ile zapasów zostało w magazynach i okazało się, że jedzenia wystarczy na dwa dni. Dlatego też pracownicy stwierdzili, że "na śmierć głodową skazane są ich zdaniem: słoń, kilka tygrysów i liczne ptactwo".

W przywołanym artykule, który nota bene jest zatytułowany "Pracownicy zoo na bruku, zwierzęta umrą z głodu?", no bo przecież i w tej sytuacji najistotniejsze jest to, co dotyczy ludzi, prawda? krzywda zwierząt przedstawiona jest jak suchy fakt, jeszcze jeden news ze świata oddalonego o tysiące kilometrów, prawie nierealnego ze swoimi nie dotyczącymi tej szerokości geograficznej problemami.

Nie wiem, co się dzieje z tym światem, jaki model współistnienia wyobrażają sobie ci, którzy nie czują odpowiedzialności na przykład za los tych bezbronnych zwierząt, które nie dość, że już zostały skrzywdzone - sprowadzone do ogrodu na długie lata jako lokalna atrakcja - to jeszcze mogą umierać w cierpieniu pośrodku kraju, którego tereny stanowiły kolebkę europejskich wartości, sztuki, prawa...

Nie wiem, jak wyobrażają sobie ludzkie relacje w świecie, gdzie o wszystkim decydować mają takie pojęcia jak rentowność, opłacalność, progres, zysk, gdzie istnieje przyzwolenie na bezwzględność, zadawanie bólu, bycie okrutnym wobec słabszych.

What goes around comes back around